Studiował na wydziale prawnym rosyjskiego Uniwersytetu w Warszawie oraz w Berlinie i Lipsku. Do 1907 r. działał w ruchu narodowym. Podczas I wojny światowej związany z obozem aktywistycznym, najpierw jako publicysta na emigracji w Szwajcarii, a następnie jako polityk. Premier Królestwa Polskiego z nominacji Rady Regencyjnej od marca 1917 do lutego 1918 r. Autor fundamentalnej pracy o genezie rewolucji bolszewickiej pt. Od białego caratu do czerwonego, ogłoszonej w siedmiu tomach w latach 1922-1935. Podczas okupacji hitlerowskiej zdołał opuścić kraj i osiadł w Stanach Zjednoczonych. Należał do twórców Polskiego Instytutu Naukowego w USA z siedzibą w Nowym Jorku. Zmarł w Nowym Jorku 3 lipca 1952 r.