Słownik Polskiej Myśli Politycznej
Ludwik Mierosławski
Ludwik Mierosławski (1814-78), urodzony we Francji syn polskiego oficera i Francuzki, ukończył kaliską szkołę kadetów, brał udział w powstaniu listopadowym, a po jego upadku osiadł we Francji. Od 1833 członek Młodej Polski, od 1843 członek Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, a od 1845 jego Centralizacji. Jako naczelny wódz przewidywanego powstania, przybył na ziemie polskie w 1845 r. i brał udział w naradach spiskowych w Poznaniu i Krakowie; aresztowany w lutym następnego roku przez władze pruskie, sądzony w procesie berlińskim (1847), skazany został na karę śmierci. Uwolniony w pierwszych dniach Wiosny Ludów, przybył do Wielkopolski, gdzie jako naczelnik Wydziału Wojskowego przy Komitecie Narodowym organizował oddziały powstańcze. 10 IV 1848 został mia- nowany naczelnym wodzem oddziałów w Wielkopolsce; po upadku powsta-nia został aresztowany, a zwolniony z więzienia udał się do Francji. W 1849 dowodził nieudaną kampanią na Sycylii, następnie oddziałami rewolucyjnymi w Badenii i Palatynacie; pokonany przez Prusaków, udał się do Francji, gdzie skupił wokół siebie umiarkowanych członków TDP, którzy w 1853 zawiązali tzw. Koło Polskie, liczące na pomoc cesarza Napoleona III dla “sprawy polskiej”. Rozłam między TDP a Kołem spowodował, że Mierosławski skreślony został z listy członków Towarzystwa. Mimo konfliktu z Centralnym Komitetem o sposób rozwiązania sprawy chłopskiej, został mianowany dyktatorem nowej irredenty, a po jej wybuchu w styczniu 1863, wkroczył na czele oddziału na Kujawy. Po przegranych bitwach pod Krzywosądzem i Nową Wsią opuścił kraj. Na emigracji dążył do wskrzeszenia TDP, w 1865 założył związek wojskowy pod nazwą Towarzystwa Demokratycznego, postulując zjednoczenie Słowian pod przewodnictwem Polski w granicach przedrozbiorowych. Po wojnie prusko-austriackiej 1866 r. stracił wpływy wśród emigrantów i wycofał się z życia publicznego. Zmarł w Paryżu. Autor m.in. Kursu sztuki wojennej i wywnioskowanych z niej prawideł co do wojny domowej (1845) i obszernego Powstania narodu polskiego w roku 1830 i 1831 (1845-76).