Urodził się w Petersburgu 18 grudnia 1896 r. Studiował w uniwersytetach w Krakowie, Warszawie i Wilnie, gdzie ukończył prawo w 1924 r. Redaktor wychodzącego w Wilnie konserwatywnego dziennika „Słowo” (1922-1939). Uczestnik zjazdu w Nieświeżu (1926), gdzie doprowadził do spotkania Józefa Piłsudskiego z przedstawicielami arystokracji. Poseł na sejm II i III kadencji (1928-1935) z ramienia BBWR. W latach 1931-1935 pełnił funkcję sekretarza Komisji Konstytucyjnej Sejmu RP. Po śmierci marszałka Piłsudskiego wszedł w spór z rządami sanacyjnymi, w 1939 r. został nawet zatrzymany na krótko w Berezie Kartuskiej. Po wybuchu II wojny światowej udał się do Anglii, gdzie stał się jednym z najbardziej aktywnych przeciwników rządów Władysława Sikorskiego. Po wojnie przez kilka lat uczestniczył w życiu londyńskiej emigracji. Od czerwca 1954 r. do czerwca 1955 r. był premierem rządu emigracyjnego w Londynie z nominacji prezydenta Augusta Zaleskiego. W czerwcu 1956 r. powrócił do kraju i podjął współpracę z Wydawnictwem PAX. Był sygnatariuszem „Listu 34”, publikował także pod pseudonimem w „Kulturze”. Zmarł w Warszawie 18 lutego 1966 r. Wydał także m.in. Myśl w obcęgach (1930), Książka moich rozczarowań (1939), Polityka Becka (1964), Historia Polski od 11 listopada 1918 r. do 17 września 1939 r. (1941), Dostojewski (1947), Europa in flagranti (1956), Londyniszcze (1957).