Postać
Piotr Skarga 1536-1612

Studiował na Akademii Krakowskiej (1552-1555). W latach 1555-1557 był rektorem szkoły parafialnej przy kościele św. Jana w Warszawie, następnie wychowywał synów kasztelana krakowskiego Andrzeja Tęczyńskiego (1557-1562). Od 1563 r. kanonik katedralny we Lwowie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie (1564) a w 1565 r. został kanclerzem kapituły. W 1566 r. przeniósł się do Gorliczyna, na dwór J.K. Tarnowskiego. Lata 1568-1570 spędził w Rzymie, gdzie wstąpił do zakonu jezuitów i uzupełniał studia teologiczne. Po powrocie do Polski był kaznodzieją i wykładowcą w Pułtusku i Wilnie. W latach 1574-1579 pełnił funkcję zastępcy rektora wileńskiego kolegium jezuickiego, zaś w 1579 r. został pierwszym rektorem Akademii Wileńskiej, pozostając nim do roku 1584, gdy przeniósł się do Krakowa. Tam początkowo był superiorem jezuickiego domu św. Barbary, zakładał dobroczynne towarzystwa m.in. Arcybractwo Miłosierdzia i Bractwo Św. Łazarza, by w 1588 r. zostać nadwornym kaznodzieją Zygmunta III Wazy. Miał duży wpływ na króla i jego otoczenie. Z tego okresu pochodzą słynne Kazania sejmowe, jedne z najważniejszych dzieł w dziejach polskiej myśli.