Urodził się w 1811 r. w Łobżenicy. Kształcił się w rodzinnej miejscowości, a następnie we Wschowie i Poznaniu. Gdy wybuchło powstanie listopadowe, przerwał naukę w gimnazjum i wstąpił do oddziałów insurekcyjnych, czynnie biorąc udział w walkach. Ranny w jednej z bitew, dostał się do rosyjskiej niewoli. Po uwolnieniu pracował jako korepetytor i nauczyciel. W latach 1836-1840 przebywał w Berlinie, gdzie studiował prawo, filozofię, historię i filologię. Po powrocie do Wielkiego Księstwa Poznańskiego prowadził badania naukowe, m.in. nad pieśniami ludowymi i przygotowywał wypisy dla gimnazjalistów. Nauczał w poznańskich gimnazjach – najpierw Gimnazjum Fryderyka Wilhelma a następnie Królewskim Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Prowadził też działalność publicystyczną – m.in. na łamach „Gazety Wielkiego Xsięstwa Poznańskiego”, której przez krótki czas był redaktorem naczelnym, a także „Tygodnika Literackiego”. Wzorem Karola Libelta i Augusta Cieszkowskiego, z którymi współpracował, wiele miejsca w swej twórczości poświęcił problematyce narodowej i mesjanistycznej. Przykładem tego są m.in. teksty O jedności słowiańskiej (1841), Pojęcie narodowości (1843), Nauka narodowości, czyli etnologia (1849) i Wiara i narodowość (1863). Zmarł 18 października 1889 r.