Postać
Marian Morawski 1845-1901

Jezuita, filozof, jeden z najwybitniejszych neoscholastyków. Urodził się 15 sierpnia 1845 r. w Gräfenbergu (ob. Jeseník). Wykształcenie zdobywał w kolegium jezuickim w Metzu. Do zakonu jezuitów wstąpił w roku 1862. W 1870 r. współredagował „Tygodnik Soborowy”, na czele którego stał czołowy polski ultramontanin, ks. Zygmunt Golian. O. Morawski podzielał jego pogląd o konieczności przeciwstawiania się postępowym trendom, zdobywającym popularność także wśród katolików, i równie gorąco bronił dogmatu o nieomylności papieskiej, którego ogłoszenie wywołało wielką dyskusję wśród duchownych i świeckich. Swoje stanowisko prezentował m.in. także na łamach „Przeglądu Lwowskiego”. W latach 1873-1879 był profesorem w jezuickim kolegium w Starej Wsi. W 1879 r. objął stanowisko dyrektora konwiktu w Tarnopolu, gdzie został następnie rektorem. W 1883 r. został przeniesiony do Krakowa. Był twórcą i pierwszym redaktorem „Przeglądu Powszechnego”, jednego z najważniejszych pism schyłku XIX i pierwszych dekad XX wieku. W 1887 r. rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie był profesorem zwyczajnym (od 1891) oraz dziekanem wydziału teologicznego (1894-1895). Zmarł 6 maja 1901 w Krakowie. Wydał m.in. Filozofia i jej zadanie (1877), Podstawy etyki i prawa (1891), Wieczory nad Lemanem (1893), Katechizm mniejszy (1888), Katechizm większy (1888), Dogmat łaski - 19 wykładów o porządku nadprzyrodzonym (1924).