Postać
Artur Śliwiński 1877-1953

Urodził się 17 sierpnia 1877 r. w Ruszkach koło Kutna. Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, a po jej rozłamie do PPS-Frakcja Rewolucyjna. Współpracował blisko z Józefem Piłsudskim (m.in. przygotowywał mu przemówienia). W czasie I wojny światowej zaangażował się w prace Polskiej Organizacji Narodowej, stał także na czele Centralnego Komitetu Narodowego (1915-1916). W 1917 r. objął funkcję sekretarza Tymczasowej Rady Stanu. Po odzyskaniu niepodległości pozostał aktywny politycznie, początkowo jako wiceprezes Warszawskiej Rady Miejskiej i wiceprezydent Warszawy (1919-1922). W 1922 r. przez kilkanaście dni – między powołaniem na urząd 28 czerwca a podaniem się do dymisji 7 lipca – był premierem rządu. W latach 1935-1938 zasiadał w Senacie RP. Był wiceprezesem Związku Literatów Polskich. W czasie II wojny światowej działał w warszawskim Komitecie Obywatelskim i Stołecznym Komitecie Samopomocy Społecznej. Zmarł 16 stycznia 1953 r. w Warszawie. Główne prace: Hetman Żółkiewski (1920), Jan Sobieski (1924), Maurycy Mochnacki (1910), Mickiewicz jako polityk (1908), Na przełomie dwóch epok (1931), Powstanie kościuszkowskie (1917), Polska niepodległa (1919), Powstanie listopadowe (1911), Powstanie Styczniowe (1919), Stefan Batory (1922), Warszawa w czasie najazdu bolszewickiego (1928).