Postać
Wincenty Witos 1874-1945

Urodził się 21 I 1874 r. w Wierzchosławicach k. Tarnowa. Ukończył szkołę ludową. Od wczesnej młodości związany był z ruchem ludowym, pracując m.in. jako korespondent pisma Przyjaciel Ludu. W 1903 r. został członkiem Rady Naczelnej PSL, a w 1908 r. uzyskał z ramienia tej partii mandat poselski do Sejmu Krajowego we Lwowie. Po rozłamie w PSL w 1913 r. został wiceprezesem Rady Naczelnej PSL „Piast. W 1918 r. kierował Polską Komisją likwidacyjną. Jako niekwestionowany przywódca PSL Piast, a w latach 191841 prezes Zarządu Głównego, trzykrotnie stawał na czele rządu (1920-21; 1923; 1926). W pierwszej połowie lat dwudziestych opowiadał się za współpracą ruchu ludowego z endecją, czego rezultatem było podpisanie tzw. paktu lanckorońskiego. Po przewrocie majowym, należał do głównych przeciwników sanacji. Jako jeden z liderów Centrolewu został w 1930 r. aresztowany i postawiony przed sądem w głośnym procesie brzeskim. Skazany na półtora roku więzienia, wyjechał w 1933 r, do Czechosłowacji, skąd wrócił do kraju w marcu 1939 r. Po zjednoczeniu ruchu ludowego w 1931 r, był prezesem Rady Naczelnej oraz Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL. Na emigracji należał do współtwórców antysanacyjnego Frontu Morges. W latach 1939-41 był więziony przez niemieckie władze okupacyjne. Zmarł 31 X 1945 r. w Krakowie. Główne prace: Wybór pism i artykułów, 1939; Moje wspomnienia, 1964-65; Moja tułaczka, 1967.