Urodził się 20 IV 1873 r. w górniczej rodzinie, w osadzie pod Katowicami. W 1895 r., tuż przed maturą, został wydalony z gimnazjum niemieckiego w Katowicach, za manifestowanie polskości. Zdał maturę eksternistycznie i zaczął studia na politechnice w Charlottenburgu, które następnie kontynuował na wydziale prawno-ekonomicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1898 r. wstąpił do „Zetu”, zaś w 1900 r. do Ligi Narodowej, z którą był związany przez siedem lat. Od końca 1901 r. zaczął budować swój koncern prasowy. Był wydawcą pism: Górnoślązak, Praca, Polak, Kurier Śląski, Polonia. W latach 1903-1911 zasiadał w Reichstagu, a gdy w 1918 r. ponownie otrzymał mandat, na obradach parlamentu zażądał przyłączenia do Polski wszystkich ziem polskich zaboru pruskiego. Od początku 1920 r., jako Komisarz Plebiscytowy na Górnym Śląsku, kierował akcją plebiscytową oraz prowadził negocjacje z komisją międzynarodową. Był organizatorem i przywódcą III powstania śląskiego. W 1922 r. został wybrany do Sejmu RP (klub Chrześcijańskiej Demokracji) oraz do sejmu śląskiego. Był krótko wicepremierem w drugim gabinecie W. Witosa. Po przewrocie majowym należał do przeciwników rządów sanacji. W 1930 r. został aresztowany i osadzony na miesiąc w twierdzy Brzeskiej. W I 1932 r. został prezesem ZG PSChD, wybór ten ponowiono w 1934 r. W obliczu groźby ponownego aresztowania, wiosną 1935 r. opuścił Polskę. Przebywał w Czechosłowacji, a od jesieni 1938 r. we Francji. Był twórcą „Frontu Morges” (1936) oraz założycielem i pierwszym prezesem ZG Stronnictwa Pracy (1937). Powrócił do Polski w 1939 r. Natychmiast został aresztowany i osadzony w więzieniu w Warszawie, z którego został zwolniony, będąc już śmiertelnie chorym. Zmarł 17 VIII 1939 r. w Katowicach. Pogrzeb, w którym wzięło udział ponad ćwierć miliona ludzi, stał się wielką manifestacją narodową.