Urodził się 1 listopada 1797 r. w Mikołajewicach. Kształcił się w warszawskiej Szkole Prawa i Administracji. Po studiach pracował w Komisji Spraw Wewnętrznych. Za wydawanie pism o profilu liberalnym – zamykanych decyzją władz carskich – został zwolniony ze służby rządowej. Wszedł do władz Towarzystwa Patriotycznego, następnie związał się z kaliszanami – liberalną opozycją w sejmie Królestwa Polskiego. W 1825 r. został aresztowany. Ponowna groźba uwięzienia skłoniła go do wyjazdu do Francji. W lipcu 1831 r. przedostał się do kraju i został posłem na sejm. Był ostatnim ministrem spraw zagranicznych rządu powstańczego. We wrześniu 1831 r. wyjechał z kraju. Skazany zaocznie przez władze carskie na śmierć i konfiskatę majątku, pozostał na emigracji. Włączył się w prace Komitetu Tymczasowego Emigracji Polskiej kaliszan, później wszedł do Komitetu Narodowego Emigracji Polskiej. Współpracował z Adamem Czartoryskim. Zmarł 21 listopada 1879 r. w Paryżu. Napisał m.in. Rozmowy tułackie (1843) i Dzieje narodu polskiego w krótkości zebrane (1871-1872).
