Postać
Janusz Woronicz 1805-1874
Urodził się 27 czerwca 1805 r. w Prawutynie Wielkim na Wołyniu. Był bratankiem prymasa Jana Pawła Woronicza. W 1830 r. został dyrektorem kancelarii sejmowej. Wziął udział w powstaniu listopadowym – jako pierwszy wkroczył do Arsenału, w czasie ataku nań podczas Nocy Listopadowej. Po klęsce insurekcji wyemigrował do Francji. Blisko współpracował z Adamem Jerzym Czartoryskim – był jego sekretarzem i agentem m.in. na Bałkanach. Zaangażował się w związany z Hotelem Lambert, powstały w 1837 r. tajny Związek Insurekcyjno-Monarchiczny Wyjarzmicieli. Redagował pismo „Kraj i Emigracja”, a także organ prasowy Towarzystwa Monarchistycznego Trzeciego Maja (1843-1848) – pismo „Trzeci Maj”. W czasie wojny krymskiej służył w operującym w Turcji Pułku Kozaków Sułtańskich Michała Czajkowskiego. W 1856 r. został francuskim konsulem w Turczy. Zmarł 4 lipca 1874 r. w Paryżu. Najsłynniejszym dziełem Woronicza była praca Rzecz o monarchii i dynastii w Polsce (1839), ważny manifest myśli monarchicznej, zarazem element ideowego i politycznego uzasadniania koncepcji uczynienia z Adama Jerzego Czartoryskiego króla Polski (m.in. poprzez wykazanie wyższości jego obrania nad ewentualnym zwróceniem się do obcych dynastii).