Urodził się 23 grudnia 1796 r. w Wierzchowicach. Współtworzył Związek Wolnych Polaków i redagował jego organ „Dekada Polska”. W 1821 r. aresztowano go za dystrybuowanie tekstu Konstytucji 3 maja. Karą za to było wcielenie go do armii jako zwykłego żołnierza, choć z czasem awansował – w 1827 r. został oficerem. Wziął udział w powstaniu listopadowym – do polskiej armii przystąpił po tym, jak trafił do jej niewoli. Po upadku insurekcji znalazł się na emigracji. Współtworzył Towarzystwo Demokratyczne Polskie – odgrywał dużą rolę w kształtowaniu jego ideologii, m.in. przyczyniając się do powstania Manifestu z Poitiers z 1836 r. i pisując artykuły m.in. do „Demokraty Polskiego” – polemizował w nich z emigracyjnymi konserwatystami i monarchistami, zarazem zajmował bardziej umiarkowane stanowisko w kwestiach politycznych i społecznych niż wielu innych przedstawicieli swego środowiska. Należał do władz TDP – Centralizacji, był zaangażowany w jej misje m.in. podczas Wiosny Ludów, współredagował „Przegląd Dziejów Polskich” (1836-1844). W 1850 r. zamieszkał w Belgii i usunął z życia politycznego. Zmarł 16 lipca 1874 r.
