Postać
Marian Zygmunt Jedlicki 1899-1954

Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim doktoryzował się (pod kierunkiem prof. Stanisława Estreichera) tamże w 1924 r., po czym wyjechał na dalsze studia do Paryża, gdzie (do 1927 r.) związał się z „Revue Historique de Droit Française et Ètranger”. W 1927 r. habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy O podniesieniu na tarczy u dawnych Germanów. W tym samym roku objął na uniwersytecie w Poznaniu wykłady z historii prawa na zachodzie Europy. W latach 1930-1939 był zastępcą profesora na Wydziale Prawa tej uczelni, a równocześnie prelegentem „wykładów powszechnych” organizowanych w Wielkopolsce przez prof. Zygmunta Wojciechowskiego. Z tego okresu pochodzą ważne publikacje Jedlickiego, m.in. monografia Stosunek prawny Polski do Cesarstwa (1939). Podczas II wojny światowej przebywał najpierw w Wilnie, gdzie przez krótki okres wykładał prawo kościelne. Jeszcze w 1939 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, a następnie do Francji. W kwietniu 1940 r. zgłosił się do Armii Polskiej i został przydzielony do sztabu gen. Władysława Sikorskiego. Po klęsce Francji w wojnie z Niemcami ponownie znalazł się w Wielkiej Brytanii. Jako znawca stosunków polsko-niemieckich został zaangażowany w 1941 r. jako ekspert w emigracyjnym Ministerstwie Prac Kongresowych. W 1943 r. opublikował studium naukowe 1000 Years of German Aggressions. Zajął się również tworzeniem Polskiego Wydziału Prawa na uniwersytecie w Oxfordzie, na którym wykładał historię prawa na Zachodzie. Wiosną 1946 r. Jedlicki wrócił do Krakowa, by na Uniwersytecie Jagiellońskim objąć po prof. S. Estreicherze Katedrę Powszechnej Historii Państwa i Prawa oraz wykłady w krakowskiej Szkole Nauk Politycznych. W latach 1946-1949 był także profesorem kontraktowym w Uniwersytecie Warszawskim. W 1949 r. został przeniesiony na Wydział Prawa uniwersytetu w Poznaniu. Ponownie związał się z prof. Z. Wojciechowskim. Z jego inicjatywy podjął się przekładu na język polski łacińskiej kroniki Thietmara. Po II wojnie światowej Jedlicki opublikował m. in. następujące rozprawy: Zagadnienia ustrojowo- polityczne Wielkiej Brytanii i Dominiów (1947) i już pośmiertnie Wybór tekstów źródłowych do powszechnej historii państwa i prawa (1955).