Postać
Rafał Lemkin 1901-1959

Urodził się we wsi Bezwodne, w guberni grodzieńskiej w rodzinie żydowskiej. Gimnazjum ukończył w Białymstoku, a studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Studiował również w Niemczech, Francji i we Włoszech. Pod koniec lat 20-tych był sekretarzem w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, a w 1930 roku mianowany został podprokuratorem Sądu Okręgowego w Breżanach. W 1934 r. przeszedł do adwokatury i praktykował w Warszawie. Swoją wiedzę prawniczą pogłębiał na seminarium u prof. Wacława Makowskiego i na Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie (z filią w Łodzi) u profesora Stanisława Rappaporta. W 1933 r. uczestnik Konferencji dla Unifikacji Prawa Karnego w Madrycie, na której przedstawił referat na temat przestępstwa barbarzyństwa jako przestępstwa na prawie narodów. W 1937 r. wchodził w skład polskiej delegacji na IV Kongres Prawa Karnego w Paryżu, gdzie przedstawił raport zatytułowany Ochrona pokoju przez prawo karne. W czasie II wojny światowej Lemkin brał udział w obronie Warszawy, a w 1940 r. przedostał się przez Litwę do Szwecji, a później do USA. W 1944 r. ukazała się główna praca Lemkina Axis Rule in Occupied Europe. Laws of Occupation, Analysis of Government, Proposals for Redress, w której przedstawił pojęcie genocide. Jego dzieło zdobyło uznanie międzynarodowe i stało się wykładnią aktu oskarżenia w Procesie Norymberskim. W 1946 r. został doradcą sędziego Sądu Najwyższego USA R. H. Jacksona, głównego amerykańskiego oskarżyciela w Trybunale Norymberskim. Od 1948 r. profesor prawa międzynarodowego na Yale University, a od 1955 r. w Rutgers Law School. W latach 1951 i 1952 był - bez powodzenia - przedstawiany do pokojowej nagrody Nobla. We wrześniu 1955 r. otrzymał krzyż zasługi dla RFN. Zmarł nagle w zawał serca w Nowym Jorku. Autor m.in. Prawo karne skarbowe (1938) i La réglementation des paiements internationaux (1939).