Postać
Bogumił Jasinowski 1883-1969

Urodził się 16 marca 1883 r. w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim i w Charkowie, kształcił się także na uniwersytetach w Berlinie i Monachium. W latach 1910-1913 pracował w adwokaturze. Doktorat filozofii uzyskał w 1916 r. na Uniwersytecie w Zurychu, przedstawiając tezę na temat wczesnych pism metafizycznych Leibniza. W latach 1818-1919 był wykładowcą filozofii na utworzonym wtedy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zaś w latach 1920-1926 pracował w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie - prywatnej uczelni bez statusu akademickiego. Lata 1926-1930 spędził w Paryżu. Habilitował się w 1930 r. na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, na tej uczelni wykładał w roku akademickim 1930/1931, by następnie objąć stanowisko wykładowcy w Zakładzie Filozofii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Od 1940 r. przebywał na emigracji - wykładał filozofię na uniwersytetach w Buenos Aires (1944-1945) i Santiago de Chile (1945-1954). W 1954 r. powrócił do Europy - prowadził wykłady w londyńskim Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie. Najważniejszą pracą Jasinowskiego była rozprawa Wschodnie chrześcijaństwo a Rosja na tle rozbioru pierwiastków cywilizacyjnych Wschodu i Zachodu (1933, wznowienie w serii OMP Biblioteka Klasyki Polskiej Myśli Politycznej w 2002 r.)