Postać
Paweł Włodkowic 1370?-po 1435

Urodził się w Brudzeniu nad Skrwią w ziemi dobrzyńskiej. Początkowo pobierał nauki w kraju, by następnie udać się na studia do Pragi, gdzie zdobył bakalaureat w 1385 r. i magisterium sztuk wyzwolonych w 1393 r. W latach 1396-1397 wykładał na wydziale sztuk tamtejszego uniwersytetu. Do Polski powrócił w 1398 r., gdy otrzymał scholasterię w Poznaniu, a w 1400 kanonię w Płocku. W 1404 r. udał się na dalsze studia prawnicze do Padwy, uzyskując tam w roku 1408 licencjat prawa kanonicznego. Po kolejnym powrocie do kraju został kustoszem i kanonikiem katedry krakowskiej. Uzyskawszy doktorat praw podjął wykłady na Akademii Krakowskiej, w latach 1414 i 1415 był jej rektorem. Zasłynął reprezentując Polskę w prawnych sporach z Zakonem Krzyżackim. Wziął udział w obradach soboru w Konstancji (od 1415 do zakończenia obrad w maju 1418 r.). Głośne stały się jego ówczesne polemiki z rzecznikiem Krzyżaków, Janem Falkenbergiem. W 1420 r. Włodkowic uczestniczył w sądzie cesarskim we Wrocławiu, a w latach 1421 i 1424 w sądach papieskich w Rzymie. Po powrocie z Rzymu w 1424 r. wycofał się z dyplomacji. Został proboszczem kościoła Świętego Idziego w Krakowie. W latach 1425-1427 mieszkał w diecezji poznańskiej. W 1427 r. osiadł ponownie w Krakowie. Zmarł 2 marca 1436 r. w Krakowie. Wydania prac Pawła Włodkowica: Magistri Pauli Vladimiri Tractatus de potestate papae et imperatoris respectu infidelium (O władzy cesarza i papieża wobec pogan), [w:] Rerum publicarum scientiae quae saeculo XV in Polonia viguit monumenta litteraria, ed. curavit Michael Bobrzyński, Cracoviae, Acad. Litterarum 1878, seria Starodawne Prawa Polskiego Pomniki”, t. V, cz. I; Magistri Pauli Vladimiri, decretorum doctoris, Scriptum denunciatorium errorum Satyrae Ioannis Falkenberg, wyd. S.F. Bełch, Roma 1955; Bełch S.F., Paulus Vladimiri and his Doctrine concerning International Law and Politics, 2 t., The Hague 1965; Pisma wybrane Pawła Włodkowica, 3 tomy, wyd. L. Ehrlich, Warszawa 1966-69.