Uczestnik radykalnej konspiracji, w 1838 r. zbiegł do Francji, gdzie związał się z Towarzystwem Demokratycznym Polskim. Pod wpływem wielkopolskich zachowawców porzucił radykalne stanowisko, a po 1848 r. osiadł w Krakowie, gdzie związał się z konserwatywnymi środowiskami skupionymi wokół: „Czasu” i „Przeglądu Polskiego”, w których krytykował oświeceniowy liberatynizm i rehabilitował „obóz klasyków” z K. Koźmianem i F. Morawskim na czele. Wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pisywał wiersze, tłumaczył m.in. Homera i Horacego.