Postać
Wojciech Wasiutyński 1910-1994

Urodził się 8 IX 1910 r. w Warszawie. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Należał do czołowych działaczy studenckich Ruchu Młodych OWP; z ramienia tej organizacji był m.in. redaktorem naczelnym Akademika Polskiego. W 1934 r. został jednym z twórców deklaracji programowej ONR, a po rozłamie w tej organizacji, znalazł się w kierownictwie Ruchu Narodowo-Radykalnego (ONR-Falanga). Był redaktorem tygodnika  Falanga oraz związanego z RNR dziennika Jutro. W końcu 1938 r. zerwał z RNR i, wraz ze Stanisławem Cimoszynskim zaczął wydawać miesięcznik Wielka Polska. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Francji gdzie współpracował z tamtejszą prasą konspiracyjną, a następnie służył w Armii Polskiej, m.in. jako dowódca sekcji prasowej Pierwszej Dywizji Pancernej. Po wojnie osiedlił się w Wielkiej Brytanii, a w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych wyjechał do USA, gdzie pracował w nowojorskiej redakcji Radia Wolna Europa jako zastępca jej kierownika. Równocześnie stale pisywał w prasie emigracyjnej i anglosaskiej; był redaktorem londyńskiej Myśli Polskiej i nowojorskiego Nowego Dziennika. Kontynuował też działalność w ruchu narodowym, pełniąc z ramienia SN funkcję członka Rady Jedności Narodowej. Po wyjeździe do USA, został prezesem tamtejszego Instytutu Romana Dmowskiego. W latach osiemdziesiątych często pisał dla krajowej prasy podziemnej, wiążąc się szczególnie z środowiskiem skupionym wokół Polityki Polskiej. Zmarł 19 VIII 1994 r. w Nowym Jorku. Główne prace: Naród rządzący, 1935; Z duchem czasu, 1936; Między Trzecią Rzeszą a Trzecią Rusią, 1939; Tysiąc lat polityki polskiej, 1946; Ruiny i fundamenty, 1947; Listy o ludziach, 1955; Nowy świat, 1967; Źródła niepodległości, 1977.